สินสอดทองคำ 200 บาท ยังรักร้าวได้
รังรัก ‘ออย ธนา’ หลังถอยห่างกับภรรยาแม่ของรัก
ก่อนหน้านี้ ออย ธนา สุทธิกมล หรือ ธนา อาจาริยางกูล กับ น้องเธอ รวรีย์ ทองคำกูล แฟนสาวอดีตแอร์โฮสเตส ที่ทั้งสองคน
ควงกันเข้าประตูวิวาห์ฉลองมงคลสมรส ในวันที่ 16 พฤศจิกายน 2556 ที่ผ่านมา ณ ห้องสราญรมย์ โพธาลัย เลเซอร์ ปาร์ค โดยงานนี้
เจ้าบ่าวทุ่มมีสินสอดทองหมั้นเป็นทองคำ 200 บ. กับอีก 1 ล. และแหวนเพชร 1 กะรัต ล่าสุดกำลังถูกจับตาไม่น้อยสำหรับความสัมพันธ์
ของคู่สามีภรรยา ออย ธนา และ เธอ รวรีย์ ที่ไม่เห็นลงรูปคู่กันนานแล้ว ไม่มีโมเมนต์หวาน ๆ ให้ได้เห็นเหมือนเมื่อก่อน ทำหลายคนสงสัยว่า
เกิดอะไรขึ้นกับความรักของทั้งคู่หรือไม่ ล่าสุด (16 ตุลาคม 2564) เมื่อเข้าไปส่องไอจีฝั่ง ออย ธนา พบว่าเจ้าตัวโพสต์แคปชั่นเหมือนคนกำลังเศร้า
ข้อความแนวตัดพ้อหลายโพสต์ แถมยังมีเนื้อเพลง “ปราสาททราย” อีกด้วย อาทิ ตัดต้นไม้ให้หมดบ้านก็ยังทำไม่ได้ เพราะไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่จริง ๆ
ยิ้ม ๆ กันไปแม้จะไม่มีอะไรดี ยิ้ม ๆ กันไปแม้จะทำไปแล้วไม่เคยเห็นว่าดี ยิ้ม ๆ กันไปแม้จะมีไม่เท่าใครมี ยิ้ม ๆ กันไปแม้ชีวิตจะต้องผ่านไปอีกกี่ปี
มีสุขเท่าที่ไขว่คว้าได้ จะได้ไม่เหนื่อย อย่าถามหาสิ่งใดถ้าคุณไม่เคยให้ใคร เมื่อการเดินทางมาพอสมควรมันทำให้เราได้รู้ ตอนจบในนิยายคงมีแค่เจ้าชายที่สมหวัง
นอกจากนี้ เมื่อไปดูรายชื่ออินสตาแกรมที่ติดตาม พบว่า ออย ธนา ไม่ได้ติดตามภรรยาแล้ว ส่วนฝั่งภรรยาก็ไม่ได้ติดตามสามีแล้วเช่นกัน ยิ่งทำให้หลายคนสงสัย
เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่อย่างมาก ทั้งนี้ เมื่อสำรวจดูรูปในอินสตาแกรม พบว่า ออย ธนา ลงรูปภรรยาครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม 2564
ส่วน เธอ รวรีย์ ลงรูปสามีครั้งสุดท้ายตั้งแต่ 21 พฤษภาคม 2564 อย่างไรก็ตาม ต้องรอฟังรายละเอียดข้อเท็จจริงจากปากทั้งคู่อีกครั้งอีกด้วย ล่าสุดทางด้าน ออย ธนา
เคลื่อนไหวด้วยการโพสต์รูปภาพของตัวเองเป็นสีขาวดำพร้อมข้อความว่า ขอบคุณทุกคนครับ ผ่านทางอินสตาแกรม ถึงประเด็นดราม่าดังกล่าวแล้วว่า
ผมลงเองเลยจะได้ไม่ต้องมีคำถามในใจคับ… ชีวิตผมก็คนปกติเลยคับ มีสุขมีทุกข์ มีอุปสรรค เหมือนทุกคน ชีวิตคู่ก็เช่นกันคับ ชีวิตคนจริงๆมันไม่ใช่ในนิทานที่จะมีแต่สุข
คนอยู่ใกล้กันมีเรื่องให้ปรับกัน มีเรื่องที่ไม่เข้าใจกัน คุยกันไม่รู้เรื่องบ้าง ความคิดเห็นอาจจะไม่ตรงใจบ้าง ก็แก้ไขกันไป ตอนนี้เราถอยออกมามองปัญหาคับ
เวลาคงจะบอกเราเองว่าควรทำอะไร และอาจจะเป็นผมเองที่เวิ่นเว้อ พร่ำเพ้อ ทำให้ตีความกันไป ผมว่าทุกคนก็เป็นแหละ เมื่อเราเสียใจ เมื่อหัวใจเราสั่นไหว สมองที่เคยสั่งการถูกต้อง
มันมักจะไม่ปกติ เมื่อเราล้ม มุมมองของเราจึงไม่เหมือนเดิม และเมื่อสติเรากลับมา เราก็คงจะดีขึ้นเองแหละ เอาจริงๆมันก็เรื่องปกติของมนุษย์แหละคับ ขอบคุณที่เป็นห่วงคับ
